De eerste dagen

Woensdag 06 september.


Samen met een groep van 15 andere mensen uit Nederland en Belgie ben ik begonnen aan mijn avontuur.

Ik ariveerde als laatste op schiphol en kennelijk was iedereen op mij aan het wachten haha. Na het inchecken was er een half uur tijd om afscheid te nemen van familie en vrienden. Mijn ouders Floor en Maurice en mijn zusje Anne hebben afscheid van mij genomen. Zoals verwacht was mam emotioneel over mijn vertrek, in de dagen ervoor had zij het al moeilijk. Ook nu zijn er wat traantjes gevallen, maar mijn moeder heeft een verstandige jong volwassen man afgeleverd.


Ik maakte kennis met de groep waarin drie belgische jongens uit antwerpen bijzaten. Ik had meteen een klik met hun. Zij hebben al een bezoek aan defqon australie gepland en ik heb dat voornemen ook. Verder heb ik veel met Romy gepraat een blonde hollandse dame uit Alkmaar. Zij vertelde dat er al een maand een groepsapp was. Dit heb ik compleet gemist en ook haar mailtjes zijn niet aangekomen. Enfin al snel werd ik bijgepraat en bleek dat ik niet veel gemist heb. Het grootste gedeelte van de groep gaat gewoon net als mij naar sydney, nog zonder plannen verder. 


Op schiphol stond een enorm vliegtuig klaar om ons naar Dubai te brengen. Een dubbeldekker airbus 380(...). Super luxe vluigtuig van Emirates (bekend als shirtsponsor van een aantal grote voetbalclubs). We zaten als groep redelijk bij elkaar, dit gaf genoeg gelegenheid elkaar wat beter te leren kennen. Het gevleugte gevaarte was bij lange na niet vol, ruimte genoeg dus om languit te gaan liggen. Voor iedere pasagier was er een scherm aanwezig met alle nieuwste series en films. Er konden ook spelletjes gespeeld worden en verder kon je camera's bekijken die voor, achter en onder het vliegtuig hingen. Die 6+ uur vliegen gingen dus snel voorbij zoals je kunt voorstellen. 


Rond 1 uur arriveerde we op dubai airport (naam?). even tanken en weer verder, weinig tijd dus om wat van dubai te zien. 

Volgende bestemming: Singapore!




Na de langste vlucht van de heenreis achter de rug te hebben (zo'n 8 uur) arriveerde we op singapore airport. Ik wist zelf niet veel over Singapore, het enige wat ik wist is dat je hoge boetes krijgt voor afval weggooien op straat. Singapore is heel proper, dit bevestigde dus dat gegeven. Na de formaliteiten zoals douane etc. Ging ik mijn backpack van de band halen. Even spookte weer dat moment door mijn hoofd van twee jaar geleden sunny beach Bulgarije waar mijn koffer niet was meegereisd. Gelukkig was alles nu in orde. Snel wat euro's inwisselen voor Singaporse dollars en we konden op pad. We werden opgewacht door Andrew, dit bleek later niet zijn echte naam te zijn maar een, volgens mij, touristen naam. Andrew deed mij meteen aan een cartoonfiguur uit southpark denken wiens naam mij niet bekend is. Andrew is van chinese afkomst en een vooroordeel over die mensen is dat zij de "R" niet kunnen uitspreken en hier een "L" van maken. Nou dit klopte dus haha. Zo werd de "citytour" al vrij snel de "shittytour", je kunt je voorstellen dat ik een paar niet meer bijkwam van het lachen. Terug naar het vliegveld want daar moesten we nog vertrekken. Alles was aircooled binnen, eenmaal buiten werd je overvallen door de warmte en de vochtigheid van 85%. In Singapore regent het erg vaak, vandaar de hoge vochtigheidsgraad en de benauwdheid (niks veur dich he mam: "pfoe heij is ut werm, de musje vallen vaan ut daak"). 

We kwamen aan bij het hotel: "royal newton" aan de newton road. Er was een kwamerverdeling gemaakt en ik lag bij Daniel en Tim. We moesten overdreven lang wachten om een kamer te krijgen, het tempo hier ligt al een stuk lager. Snel de zwembroek pakken en allemaal zwemmen! Machtig, je moet je voorstellen binnen een dag in singapore zwemmen in een buitenzwembad omringd door hoge gebouwen en palmbomen vol in de regen. Drijvend op mijn rug omhoogkijkend was voor mijn gevoel het avontuur echt begonnen!


Andrew was inmiddels vertrokken, afspraak volgende dag om 14:00 de start van onze shittytour. Als groep zijn we samen opzoek gegaan naar eten. Nu is dat hier niet zo lastig te vinden. Veel aziatische eten en vis natuurlijk. Nu is dat allebei best tricky vind ik. Op het vliegveld had ik al een bord noodles besteld en dat rook naar wizkas kattenvoer of iets in die richting. Voor die mensen mij kennen, ik kan heel goed eten. Ik heb mezelf voorgenomen deze reis alles uit te proberen en zo heb ik ook dat bord noodles gewoon naar binnen geschoven (dit schrijvend in het vliegtuig de dag erna zit ik nog niet aan de schijterij *klopt af op hout*). Terug naar de vis, want dat is wat ik nu dus ging uitproberen. Op aanraden van mijn drie belgische companen (Sebastiaan, Wouter en Lars) bestelde ik gefrituurde vis. New york chips and fish werd het, kabeljauw met kaas dus. Nu moet ik zeggen dat ik altijd sterk overtuigd was dat je vis niet hoort te eten, zoiets hoort in de zee. Het geheel heeft mij zeker gesmaakt, deuren voor andere visgerechten zijn bij deze dus geopend. Maar mijn voorkeur gaat absoluut uit naar bbq als het even kan. 


Met een klein groepje 10 van de 15 besloten we de stad te verkennen en ergens een club in te gaan. Singapore is machtig mooi, het heeft extreem veel hoge gebouwen. Het eiland is 48km breed en 25Km hoog en er wordt continue gebouwd. Iedereen rijd hier links en het heeft overal waterafvoeren langs de weg en enorme rotondes met kruispunten. Een club vinden bleek lastiger dan gedacht. Onderweg kwamen we een hele exclusieve club tegen met 4/5 ferrari's ervoor, dit was iets te duur dachten we haha. Na een aantal mensen gevraagd te hebben (de mensen zijn hier enorm chagarijnig en voor mijn gevoel niet zo blij met touristen) kwamen we ergens in een zijstraat uit bij een club. 

In de club was meer personeel als volk. Er speelde een live band en ook was er een groep vrouwelijke danseressen. Een biertje koste iets van 8 dollar en een jack daniels cola (mijn nieuwe drankje) al snel zo'n 16 dollar, vrij duur dus. Op de televisie stond manchester city- liverpool op. Liverpool is mijn favoriete club en erg populair in azië vanwege de tours die ze er doen. Andrew vertelde dat hij twee jaar geleden met Dirk Kuyt is gaan golfen. Liverpool verloor overigens met 3-1, lekker belangrijk! Terug naar de club waar de live band speelde. Zij vroegen of mensen verzoek nummers hadden, Johnny Cash! Riep ik. Nou ze hadden wel een Johnny maar geen cash zeiden ze. Nadat ze klaar waren met spelen gingen ze iedereen een hand geven, iets van hun cultuur denk ik om respect te tonen. Nadat iedereens dollars opwaren, zo rond 2 uur snachts was het voorbij. 


Goodmorning mate. Heerlijk bijgeslapen en snel ontbijten waar de meest rare dingen voorbij kwamen. 

14:00 shitty tour time! National gardens stonden als eerste op het programma. Na dit bloemenfestijn moesten we het compenseren met iets mannelijkers voor mijn gevoel. 

Little india

Little china, met een boedisten tempel

Skyline singapore. Vaak gezien op foto's, met gebouwen die ik eerder in een plaats als dubai had verwacht. Zie foto's

Leeuwenkop met vislichaam. Dit is het teken van Singapore. Het is er om de mensen eraan te laten herinerren dat Singapore lion city betekend. 

Veel verkeersborden zijn vaak in vier talen. Singapore heeft namelijk engels, maleisisch, manderijns en tamil als talen volgens onze gids Andrew. Gelijk aan de vier grote bevolkingsgroepen. 

Aan de shitty tour kwam een einde en we werden afgezet op het vliegveld van Singapore. Op weg naar onze, voorlopig, laatste vlucht: Singapore-Sydney. 


De vlucht ging vrij snel voor mijn gevoel ondanks dat dit toch het langste stuk was. Onbeperkt drinken aan boord, ideaal! Helaas blijkt maar weer dat de wereld niet gemaakt is voor lange mensen. Het was de bedoeling wat slaap te pakken tijdens dit stuk, nou dit is niet gelukt. 

Kapot moe aangekomen op het vliegveld van Sydney kwamen de eerste "border security gevoelens" al boven drijven. Border Security is een programma op veronica (meen ik) waarbij ze de strenge douana van Australië filmen. Het was bijzonder spannend en ook het bekende formulier waar ze het altijd op tv over hebben heb ik ingevuld. Bij dit formulier gaan vaak de ouwe aziatische man/vrouw "per ongeluk" de fout in door allemaal vreemd voedsel binnen proberen te smokkelen. Nou het is echt streng daar, maar ik ben er toch door gekomen. 


Het laatste stuk van dit verhaal type ik nu vanaf mijn backpackers kamer in een wake-up hostel in hartje Sydney. Hier zal ik de komende dagen verblijven en krijg ik een introductie programma. Ik deel de kamer overigens met 6 andere, het backpackers gevoel is er toch zeker al. De tablet wordt gestart en kijken of ik nog een kaartje kan regelen voor Defqon Australia (Michiel K. Die doe ik voor jou).


Bedankt voor het lezen en tot snel!


Cheers Lars