Eastcoast mathafacka
Door: Lars Roijen
Blijf op de hoogte en volg Lars
13 Februari 2015 | Australië, Sydney
Na 7 weken van ploeteren in eindeloze meloen en paprika velden komt er een einde aan een periode van werken. Charlies farm bedankt en de groeten! Vooral de groeten Ayr en big4 carvanpark waar ik die zeven weken in een motel heb gewoond.
De werkperiode begon met het afscheid van Sibi (sebastiaan) een van de drie belgen waarmee ik reis. Hij miste zijn vriendin dusdanig dat hij naar huis wilde. Vanuit Townsville hebben we hem gebracht naar Cairns om daar een laatste dag te spenderen waarna hij naar huis ging.
In Townsville sliepen we in het Civic hostel, gerund door een zuid-afrikaans man en vrouw. Hier maakte kennis met Caro en Lenja, twee duitse dames uit Köln. We zouden hierna 7 weken met ze samen verblijven in Ayr om te werken.
Terug naar Cairns wat bekend staat als een echte party stad en waar veel backpackers hun reis beginnen. Het ligt helemaal bovenaan de eastcoast en is het begin van "great barrier reef". We zijn niet opstap daar geweest maar genoten van een laatste avond met 4.
Na Cairns zijn we dus doorgereden naar Ayr om te werken. Het werk was erg zwaar vooral als je fruitpicking moest doen. Van 5 tot 5 op een open veld staan in de volle zon met lange kleren. Met een snel pluk tempo en weinig tot geen mogelijkheid tot conversaties. Dit heb ik een aantal dagen gedaan. Hierna had ik het geluk dat ik samen met Lars een "shed job" kreeg. Het inpakken van rockmelons en capsicums en het stapelen van dozen was iets gemakkelijker. Desalnietemin dezelfde uren. Het is hier waar wij kennis maakte met Loïc en Vanessa. Een frans koppel uit Toulousse. Loïc had ik al een aantal keren gezien bij het voetballen. Iedere dag om 17:00 werd er gevoetbald op een veltje bij het caravanpark. Het was meestal Azië tegen Europa, erg leuk!
Het seizoen liep af, ik en Lars hadden niet veel meer werkuren en het loonde zich niet meer om te blijven werken. Tijd voor de eastcoast! Helaas zonder Wouter, hij had een goed baantje en blijft achter in Ayr. We gaan ons later weer ergens treffen.
We nemen met twee de auto mee. Loïc en vanessa gaan ook weer reizen en reizen voorlopig met ons mee. Zij hebben een oud busje dat is omgebouwd tot woonmobiel. De eerste bestemming is Airlie beach!
Airlie beach is een erg populaire bestemming want als je Airlie beach zegt, zeg je Whitsundays. Het was erg raar om na 7 weken dezelfde gezichten nu weer allemaal vreemd volk te zien. Nieuwe mensen en drukte maakte het weer even wennen. We parkeerde op de parkeerplaats van de Woolworths (supermarkt). Het franse duo was hier al eens geweest en op hun advies gingen we een duik nemen in een lagoon. Airlie heeft namelijk geen strand en er is een prachtig lagoon naast gemaakt waar je wel kunt zwemmen. We wilde graag met vier de Whitsunday tour doen. Whitsunday is een eiland groep van ongeveer 74 eilanden meen ik mij te herinerren. Airlie beach is het hartje van het "great barrier reef".
Via wikicamps zochten we naar een gratis slaapplek maar er was er geen in de buurt. We besloten die avond in de auto te slapen op de parkeerplaats van de woolworths.
Naast de woolworths ligt het hostel Magnums. Er was geen security bij het hostel dus gratis douche.
Na een nacht geslapen te hebben in de auto op de parkeerplaats moesten we vroeg opstaan voor onze Whitsundays tour. Slapen in de auto is niet zo confortabel voor mij, naast de warmte is mijn lengte niet geschikt om gestrekt in een auto te liggen. Tenen tikken de voorruit van de auto aan waar aan de andere kant ik met mijn hoofd de achterruit aan het kussen ben. Enfin in ieder geval genoeg geslapen en energie voor een van de mooiste stranden in de wereld. We verzamelen in de haven van Airlie beach waar we tot onze verbazing twee bekende tegenkomen. Twee Nederlandse gasten die we op surfkamp hebben leren kennen. Het onmogelijke toeval dient zich voor dat een van de twee ook Lars heet. Geweldig.
Dus met Lars, Lars, Lars, Gijs, Loïc en vanessa gaan we de boot op.
Nu moet ik hier een heel verhaal gaan typen over hoe mooi Whitsundays is en van alles en nog wat. Daar heb ik eerlijk gezegd niet zoveel zin in. In het kort: mooi, warm, mooiste strand tot nu toe, lekker zwemmen, snorkelen great barrier reef gezien, mooi, heel dun zand, erg mooi, veel eten, heel mooi. Zoiets... Op facebook staan foto's zoek maar.
Terug in Airlie wilden we nog wat tijd doorbrengen hier en besloten op zoek te gaan naar een waterval die in de buurt zou moeten zijn. Volgens de lonely planet een bezoekje waard. Na een half uur rijden vonden we vrij gemakkelijk inderdaad de plek waar een waterval zou moeten zijn geweest. Helaas is het zomerperiode en valt er niet echt veel water. Wat er wel was: een mooie natuurlijk waterbron en een hoop "locals". We probeerde lekker te mengen met de locals en al snel waren we met een paar gasten de wand van de "waterval" aan het beklimmen om er vervolgens van af te springen. Zeg een 5 meter hoog. Met de gopro omhoog en dan springen. Leuk filmpje, kom maar kijken als ik ooit weer thuis ben.
We hebben op de parking in de buurt van de "waterval" de nacht gespendeerd. Dat was wel avontuurlijk gezien de jungle cd die 's nachts opstond.
Volgende morgen werden we heel vroeg wakker het zonnetje stond namelijk in de beste mogelijke hoek op de auto gericht. De Mitsubishi Pajero werd omgetoverd tot een mobiele sauna. De warmte probeer je met je slaapkop nog te negeren maar als je mond aanvoelt alsof je net drie beschuitjes tegelijkertijd naar binnen hebt gepropt probeer je toch via de deur naar buiten te rollen.
We zijn op weg naar Anguswater en in de buurt van Anguswater ligt het dorpje met de naam 1770. Ja dit is inderdaad een jaartal. Het is het jaar dat de meneer Cook van Engeland voet aan wal zet in Australië.
Nu is dit in Australië een vrij bekend feit. Ik merk tijdens mijn reis steeds meer dat ik toch wel heel Nederlands ben en er ook trots op ben. Ik ben de mensen hier dan ook aan het leren dat meneer Cook lang niet de eerste was en dat Nederland Australië ontdekt heeft. Ik geloof dat er zelfs 5 Nederlanders voor hem hier waren. Nou het interesseert hier niemand iets eigenlijk.
In Anguswater verblijven we na een hele dag rijden in volgens mij het enige hostel dat er daar is: Nomads. Het regent en het stormt dat kun je je niet voorstellen. Ik heb nog nooit zoveel donder en bliksem gehoord en gezien. Dit is even een ander kaliber storm.
Iets anders wat heel verslavend is en wat mij ook te pakken heeft is het surfen. Geweldig! De dag erna gaan we dan ook surfen in Anguswater. Voor 20 dollar huur je een surfbord voor 1 uur. Met je bord over straat lopen naar het strand. We gaan Loïc en vanessa leren surfen. Dat leren surfen bij Vanessa duurde 5 minuten. Big fish! Big fish! Met een enorme angst voor haaien en blaadjes die in de zee drijven. Vertellen dat de Australische regering een heel groot haaiennet heeft gespannen in de zee werkt ook niet. Loïc heeft talent en staat al vrij snel op zijn bord. Het is heerlijk om in het water te zijn. Wat je erin steekt krijg je echt terug. Ik had absoluut niks met de zee maar ik geloof dat ik hier nog veel ga surfen.
Na het surfen reden we door naar een plaats genaamd Bundaberg. In Nederland niet bekend maar hier in Australië beroemd vanwege de rum die ze er maken. Het logo van Bundaberg is een ijsbeer, die staat dan ook groot afgebeeld op iedere fles. We waren helaas te laat voor een tour door de fabriek. Gelukkig wel op tijd voor een laatste museum bezoek met daaraan gekoppeld een rum proeverij:) Museum was natuurlijk geweldig interessant maar al vrij snel kwamen we in de bar terecht. Beetje rum proeven en met zijn vier besloten we een fles te kopen. Het begon al te schemeren en in het donker is het nogal klote (pardon my french) om een tent op te zetten. We vonden via wikicamps een grasveltje achter een tankstation. Verder niet veel bijzonders alleen de enorme hoeveelheid insecten. Echt dikke kevers overal en weet ik wat voor iets lelijks allemaal.
Een paar weken geleden kreeg ik bericht op facebook van een rare dorpsmaloot net zoals ik, Boy Bessems. Hij is momenteel bezig aan een wereldreis. Hij vroeg mij of hij mij kon opzoeken in Australië. Dat gingen we natuurlijk regelen en na weken van facebook messaging was het zo ver. Ik en medium Lars lieten Loïc en Vanessa achter op de parking van het tankstation om smorgens vroeg door te rijden naar Brisbane om Boy op te pikken. We zouden Loïc en Vanessa later weer treffen in Hervey Bay.
Ik geloof dat we rond 9 uur op het vliegveld waren op zoek naar Boy. Zijn vlucht was al geland en het was erg druk op het vliegveld maar het was vrij gemakkelijk Boy te vinden. Daar zat hij op een bankje. Ik wilde hem nog laten schrikken maar dat werkte niet echt. 6 truien, drie broeken, een muts, drie paar sokken, Boy was gekleed op de kou van Nieuw Zeeland. Het was helaas zo'n 35 graden buiten op dat moment. Het moment dat hij mij zag sprong hij op en begonnen we keihard te lachen. Het duurde even voordat we realiseerde dat we ons hier getroffen hebben hier aan de andere kant van de wereld. Het zal ook nog een paar dagen duren voordat dat kwartje echt is gevallen. Een hand een knuffel en op naar de auto. Op de parkeerplaats maakt het noordpool expeditie survival outfit al snel plaats voor een tanktop met short. Iedereen was hongerig, mac donalds! Boy was dorstig, jim beam! (Dat is wisky of rum), Boy had het warm, Ijsje! Het duurde een half uur in Australië of Boy hing al kotsend uit het raam van de auto.
Met drie man in de Pajero op weg naar Hervey bay waar Loïc en Vanessa zijn. Boy is 5 dagen in Australië dus ik wilde hem zeker iets moois laten zien van de Eastcoast. Vanuit Hervey bay kun je naar Frasier Island gaan. Gedurende de rit werd het weer slechter en slechter. Het begon zelfs te regenen en hard te waaien. Iets wat ik tot dan toe nog niet had gezien in Australië. We treffen met het franse duo. Na een voorstelrondje besloten we dat het vandaag zonde zou zijn om Frasier Island te zien. Het was veel te slecht weer en het geld niet waard. We besloten door te rijden naar rainbowbeach. Vanuit hier gaan er ook tours naar Frasier island.
Het regent nog steeds hard als we aankomen in Rainbow beach. Ik blijf Boy maar verzekeren dat het normaal echt mooi weer is hier. We zoeken een hostel en er zijn drie opties in Rainbow Beach. Uit mijn hoofd: Dingo's, Peterpans en pipis geloof ik. De laatste had nog een soort van kamer/tent beschikbaar. Na wat rondlopen in het dorpje komen we uit op een prachtig strand. We ontmoeten twee duitsers (iedereen die je hier tegenkomt is zowat duits) Rupi en Tobi. Hippies zijn een uitgestorven diersoort maar hier liepen er nog twee. Rupi zit een droomvanger te maken en Tobi is net gaan surfen. We mogen hun bord lenen en ook voor ons waren er wat golven. Terug naar het hostel Loïc en Vanessa gaan slapen in hun busje en wij besluiten wat alcohol te kopen. Als backpackers zijn ik en Medium op witbrood en water leven gewend. Maar Boy besloot voor zo'n 150 dollar aan alcohol te kopen. Ik kan je verzekeren het was een geweldig avond. Overal viel ook nog een paar keer de stroom uit, dat gebeurd regelmatig in Australië.
Twee dagen later stond dan Frasier Island gepland. Gelukkig was het wat beter weer. We worden opgepikt door Dingo een local en onze tourleider voor vandaag. De 4x4 bus was een soort bus omgetoverd tot een bus waarmee je zou willen rijden als de wereld bedreigd wordt door zombies. Met zo'n 12 man onderweg naar de ferie om de zee over te steken naar Frasier Island. We kregen hier een tour van het eiland, deden een wandeling door het regenwoud en de rivier, bezochten een schipwrak maar het mooiste was het meer op het eiland. Lake Mackenzie. Ik heb nog nooit in mijn leven zo lekker en op zo'n mooie plaats gezwommen als hier. Je kon het water gewoon drinken, prachtig zand, enorme veel kleuren. Google!
Hierna zijn we nog in de kou een rivier afgegaan in rubberen opblaascirkels. We hebben dingo's zien rondlopen. Er was een dorpje op het eiland. Er waren twee politieagenten op het hele eiland en onder politieagenten in Australië was dit het meest gewilde baantje. We hebben ze allebei gezien. Verder was het al in geen 10 jaar voorgekomen dat de bus kwam vast te zitten in het zand. Nou hij zat vast hoor. Een stuk waar we normaal 1 uur over deden werd nu 2 uur. Enfin al met al een hele mooie ervaring erbij.
Nachtje slapen en op naar Noosa om te surfen. We huren een paar borden en ik en medium leren Boy surfen. Al snel staat dit houten blok recht op de plank en dat is knap. Binnen het half uur kan Boy surfen. Ik zelf heb hier mijn beste golven tot nu toe gezien.
We gaan met 5 terug naar Brisbane waar we een nacht slapen in Xbase hostel en afscheid nemen van Boy de volgende morgen. Vanessa en Loïc blijven smorgens nog liggen wanneer ik en Medium Lars boy afzetten op het vliegveld. Het waren 5 prachtige dagen. Het was zo vreemd mijn dialect te spreken en een bekende te zien zo ver weg van thuis. Ik zal het nooit vergeten. Boy bedankt!
We rijden door naar Surfers Paradise. Hier treffen we weer met Loïc en Vanessa en ook met Lenja en Caro. De vader van Caro was vroeger ook gaan backpacken in Australië en heeft hier daarom nog veel vrienden. Caro en Lenja blijven dan ook in een super luxe apartement dat hoog uitkijkt over heel Surfersparadise. Een prachtig uitzicht en een van de mooiste skylines tot nu toe, vooral 's avonds. Ik en medium verblijven 2 weken in een hostel, Surf and sun genaamd. In het hostel verblijven voornamelijk veel engelsen en ieren. We raken goed bevriend met alle mensen die er werken. We ongmoeten Ryan, Harrison, Rebecca, Liam en james hier.
Loïc en Vanessa blijven hier maar een paar dagen en we besluiten om samen nog naar Wet and wild te gaan. Een waterpark met enorm veel gekke glijbanen. Voor 69 dolar mag je naar binnen. Bij een glijbaan stond je in een buis en hoorde je een stem aftellen 3 2 1 en verdween de bodem onder je voeten waarna je een looping maakte met enorme snelheid. Ik moest in het park vooral denken aan Pim Hermans, die zou dit geweldig hebben gevonden.
We nemen afscheid van Loïc en Vanessa waarmee we lang hebben samengewerkt en nu ook twee weken hebben gereisd. Zij moeten met nieuwjaar in Sydney zijn en wij hebben op dit moment andere plannen.
De twee weken in Surfers Paradise bestonden vooral uit opstap gaan. (Sinsity bar, Beergarden, Bourbon club...)
We keken veel films en veel chillen met Caro en Lenja.
Kerst kwam er aan, het is de eerste keer in mijn leven dat ik dit niet thuis vier wat natuurlijk erg vreemd was. We deden onder ons vier "secret santa" (surprise dus). Dat gaf enigzins een kerstgevoel want dat was er totaal niet dit jaar. Geen kou, geen versiering en geen familie. Toch had ik dankzij Lenja, Caro en Lars een goed kerstgevoel. Het feit dat kerst hier minder uitgebreid werd gevierd gaf mij een minder rot gevoel dat ik dit jaar niet thuis was. Ik heb natuurlijk lang geskypt met het thuisfront waar het gezellig was.
Na kerst komt nieuwjaar en dit vieren wij in Byron bay! Na een ritje met de auto zoeken wij voor accomodatie op een van de campingplaatsen. Een hostel was namelijk niet meer beschikbaar, alles was te duur en volgeboekt. Er was nog plek op de camping die 2,5 kilometer buiten het dorpje lag. We treffen hier per toeval Tobi en Rupi weer. Byron Bay is een echt hippie stadje. Met in de buurt Nimbin, wat in heel Australië bekend staat als de plaats waar je enigzins legaal wiet kunt kopen. Er zijn dan ook veel backpackers aanwezig.
Na het opzetten van de tent etc. Lopen we naar het stadje om daar wat boodschappen te doen en kennis te maken met Byron. Als we echter terugkomen is onze auto verplaats. We gaan verhaal halen en een boze camping eigenaar weet ons te vertellen dat de auto verkeerd geparkeerd stond en dat hij de deur heeft opengebroken om hem te verplaatsen. Het slot was kapot en dat ik zei dat het feitelijk inbreken in een auto is maakte de eigenaar woedend. Hij zei dat als ik naar de politie ging ik verwijderd zou worden van het terrein. Dit betekende dat ik geen slaapplaats had met nieuwjaar en dus lieten wij het hier bij voorlopig. We zijn na nieuwjaar dus wel naar de politie geweest en om een lang verhaal kort te maken, de eigenaar heeft de sloten moeten laten maken.
Nieuwjaar was ook al zoiets vreemds om niet thuis te zijn. Nu vierde ik dit al met vrienden en niet met familie maar nu was ik toch wel wat verder van huis. We kochten een 4.5 liter fles vodka met 5 man. Ik vierde nieuwjaar met een grote groep mensen. Na het indrinken liepen we allemaal naar het strand. Onderweg bleef ik over met Lars, Rupi en een paar duitsers. We gingen nog wat mensen oppikken bij een hostel. Ik raakte hier aan de praat met een groepje nederlanders. Na een tijdje kwam een van deze mij wel erg bekend voor. Het bleek Tess Milne te zijn. Deze presenteerd programma's bij Veronica en nog van alles. Ik heb natuurlijk fotos gemaakt als bewijs. Ik verloor Lars en heb nieuwjaar gevierd op het strand, met een kampvuur, vuurwerk, muziek en Tess Milne haha;)
Samen met Lenja en Caro rijden we naar Coffs Harbour. Onderweg kamperen we nog met vier in een tent. De twee dames wilde graag eens wildkamperen in Australië. In de avond waren ze erg enthousiast over kamperen, in de morgen wat minder.
In Coffs Harbour verblijven we in Aussitel Backpackers hostel voor 30$ per nacht. Het voordeel van dit hostel is dat we gratis surfboards, kayakken en fietsen kunnen lenen. We verblijven twee weken in Coffs Harbour. Er is niet veel mogelijkheid tot werken. Je kunt blue berries plukken maar dat is erg beperkt door het weer en betaald slecht. We maken kennis met Rasmus en Josefin twee zweden en fantastische mensen. Van alle hostels in Australië is dit denk ik mijn favoriet. Zoveel leuke mensen ontmoet en iedereen verblijft ook voor langere periodes. Coy (canada), Nick (engeland), Janus (duitsland), Catherine (wales) en nog veel meer.
Ik heb met Josefine een dag een uitje geregeld voor 20 mensen naar "promised land" dat is een natuurgebied in de buurt met veel watervallen. Met 5 auto's op pad door prachtige natuur. We ontmoeten veel locals, doen een barbeque, zien prachtige watervallen en drinken.
Coffs Harbour was iedere dag volleyballen in het zwembad. Veel gaan Kayakken en met die kayak de zee in. Veel surfen. Ik ben zelf een dag naar een marine base geweest. Hier ben ik gekust door een dolfijn en een zeehond (foto facebook) haha. Het was een soort dolfinarium.
Op naar Sydney want over +/- 2 weken vliegen we naar Nieuw Zeeland!
In Sydney hebben ik en Lars twee weken gewerkt. We waren er tijdens Australia day een nationale feestdag. Het regende en er was weinig versiering. Australia day wordt voor mijn gevoel niet echt uitbundig gevierd. Australiers vieren het met een bbq met hun familie of met drinken. Dat laatste hebben wij dus gedaan.
We hebben de dag na Australia day gewerkt bij een bedrijf dat festival tenten afbrak. Een dag werkte bij een chinese meubelzaak om spullen te verplaatsen. Maar het leukste waren de drie dagen werken voor Jackson Butler. Zijn bedrijf bouwt stages voor festivals. Zij hebben zo ook het podium en decor gebouwt toen Andre Rieu hier in Sydney een concert gaf. Wij hielpen mee aan een festival in Tarangoo zoo. De grootste dierentuin van Sydney met een prachtig uitzicht op de harbour bridge en het operahouse. We waren er iedere morgen om 6 uur. Er was dan nog helemaal niemand in de dierentuin. We namen iedere dag een andere route om alle dieren te zien. Zo ' s morgensvroeg alleen in de dierentuin als de dieren net wakker worden was wel erg gaaf.
De laatste paar dagen troffen we eerst Andi en Sassi (Stutgart) die ik heb leren kennen tijdens mijn werkperiode in Ayr. Het laatste weekend kwamen hier ook Wouter en Lukas bij. Met ons 6 hebben we nog flink genoten van het nachtleven in Sydney.
Ook nam ik afscheid van Caro en Lenja. Twee top dames uit Köln waarmee ik drie maanden heb gereisd. Gelukkig is Köln niet ver en hoop ik hun thuis nog veel te zien. Ik ga hun wel missen.
Na 5 maanden heb ik ook afscheid genomen van mijn eerste auto. Onze Mitsubishi Pajero, wat een machtig ding en met pijn in mijn hart. Zoveel mooie momenten, maar de auto had een nieuwe eigenaar nodig. Ik ga je missen!
Zo zit ik hier dan op mijn hostelkamertje deze blog te typen eindelijk. Met voor mij de livestream MVV-Roda en stand 3-1. Genieten!
De werkperiode begon met het afscheid van Sibi (sebastiaan) een van de drie belgen waarmee ik reis. Hij miste zijn vriendin dusdanig dat hij naar huis wilde. Vanuit Townsville hebben we hem gebracht naar Cairns om daar een laatste dag te spenderen waarna hij naar huis ging.
In Townsville sliepen we in het Civic hostel, gerund door een zuid-afrikaans man en vrouw. Hier maakte kennis met Caro en Lenja, twee duitse dames uit Köln. We zouden hierna 7 weken met ze samen verblijven in Ayr om te werken.
Terug naar Cairns wat bekend staat als een echte party stad en waar veel backpackers hun reis beginnen. Het ligt helemaal bovenaan de eastcoast en is het begin van "great barrier reef". We zijn niet opstap daar geweest maar genoten van een laatste avond met 4.
Na Cairns zijn we dus doorgereden naar Ayr om te werken. Het werk was erg zwaar vooral als je fruitpicking moest doen. Van 5 tot 5 op een open veld staan in de volle zon met lange kleren. Met een snel pluk tempo en weinig tot geen mogelijkheid tot conversaties. Dit heb ik een aantal dagen gedaan. Hierna had ik het geluk dat ik samen met Lars een "shed job" kreeg. Het inpakken van rockmelons en capsicums en het stapelen van dozen was iets gemakkelijker. Desalnietemin dezelfde uren. Het is hier waar wij kennis maakte met Loïc en Vanessa. Een frans koppel uit Toulousse. Loïc had ik al een aantal keren gezien bij het voetballen. Iedere dag om 17:00 werd er gevoetbald op een veltje bij het caravanpark. Het was meestal Azië tegen Europa, erg leuk!
Het seizoen liep af, ik en Lars hadden niet veel meer werkuren en het loonde zich niet meer om te blijven werken. Tijd voor de eastcoast! Helaas zonder Wouter, hij had een goed baantje en blijft achter in Ayr. We gaan ons later weer ergens treffen.
We nemen met twee de auto mee. Loïc en vanessa gaan ook weer reizen en reizen voorlopig met ons mee. Zij hebben een oud busje dat is omgebouwd tot woonmobiel. De eerste bestemming is Airlie beach!
Airlie beach is een erg populaire bestemming want als je Airlie beach zegt, zeg je Whitsundays. Het was erg raar om na 7 weken dezelfde gezichten nu weer allemaal vreemd volk te zien. Nieuwe mensen en drukte maakte het weer even wennen. We parkeerde op de parkeerplaats van de Woolworths (supermarkt). Het franse duo was hier al eens geweest en op hun advies gingen we een duik nemen in een lagoon. Airlie heeft namelijk geen strand en er is een prachtig lagoon naast gemaakt waar je wel kunt zwemmen. We wilde graag met vier de Whitsunday tour doen. Whitsunday is een eiland groep van ongeveer 74 eilanden meen ik mij te herinerren. Airlie beach is het hartje van het "great barrier reef".
Via wikicamps zochten we naar een gratis slaapplek maar er was er geen in de buurt. We besloten die avond in de auto te slapen op de parkeerplaats van de woolworths.
Naast de woolworths ligt het hostel Magnums. Er was geen security bij het hostel dus gratis douche.
Na een nacht geslapen te hebben in de auto op de parkeerplaats moesten we vroeg opstaan voor onze Whitsundays tour. Slapen in de auto is niet zo confortabel voor mij, naast de warmte is mijn lengte niet geschikt om gestrekt in een auto te liggen. Tenen tikken de voorruit van de auto aan waar aan de andere kant ik met mijn hoofd de achterruit aan het kussen ben. Enfin in ieder geval genoeg geslapen en energie voor een van de mooiste stranden in de wereld. We verzamelen in de haven van Airlie beach waar we tot onze verbazing twee bekende tegenkomen. Twee Nederlandse gasten die we op surfkamp hebben leren kennen. Het onmogelijke toeval dient zich voor dat een van de twee ook Lars heet. Geweldig.
Dus met Lars, Lars, Lars, Gijs, Loïc en vanessa gaan we de boot op.
Nu moet ik hier een heel verhaal gaan typen over hoe mooi Whitsundays is en van alles en nog wat. Daar heb ik eerlijk gezegd niet zoveel zin in. In het kort: mooi, warm, mooiste strand tot nu toe, lekker zwemmen, snorkelen great barrier reef gezien, mooi, heel dun zand, erg mooi, veel eten, heel mooi. Zoiets... Op facebook staan foto's zoek maar.
Terug in Airlie wilden we nog wat tijd doorbrengen hier en besloten op zoek te gaan naar een waterval die in de buurt zou moeten zijn. Volgens de lonely planet een bezoekje waard. Na een half uur rijden vonden we vrij gemakkelijk inderdaad de plek waar een waterval zou moeten zijn geweest. Helaas is het zomerperiode en valt er niet echt veel water. Wat er wel was: een mooie natuurlijk waterbron en een hoop "locals". We probeerde lekker te mengen met de locals en al snel waren we met een paar gasten de wand van de "waterval" aan het beklimmen om er vervolgens van af te springen. Zeg een 5 meter hoog. Met de gopro omhoog en dan springen. Leuk filmpje, kom maar kijken als ik ooit weer thuis ben.
We hebben op de parking in de buurt van de "waterval" de nacht gespendeerd. Dat was wel avontuurlijk gezien de jungle cd die 's nachts opstond.
Volgende morgen werden we heel vroeg wakker het zonnetje stond namelijk in de beste mogelijke hoek op de auto gericht. De Mitsubishi Pajero werd omgetoverd tot een mobiele sauna. De warmte probeer je met je slaapkop nog te negeren maar als je mond aanvoelt alsof je net drie beschuitjes tegelijkertijd naar binnen hebt gepropt probeer je toch via de deur naar buiten te rollen.
We zijn op weg naar Anguswater en in de buurt van Anguswater ligt het dorpje met de naam 1770. Ja dit is inderdaad een jaartal. Het is het jaar dat de meneer Cook van Engeland voet aan wal zet in Australië.
Nu is dit in Australië een vrij bekend feit. Ik merk tijdens mijn reis steeds meer dat ik toch wel heel Nederlands ben en er ook trots op ben. Ik ben de mensen hier dan ook aan het leren dat meneer Cook lang niet de eerste was en dat Nederland Australië ontdekt heeft. Ik geloof dat er zelfs 5 Nederlanders voor hem hier waren. Nou het interesseert hier niemand iets eigenlijk.
In Anguswater verblijven we na een hele dag rijden in volgens mij het enige hostel dat er daar is: Nomads. Het regent en het stormt dat kun je je niet voorstellen. Ik heb nog nooit zoveel donder en bliksem gehoord en gezien. Dit is even een ander kaliber storm.
Iets anders wat heel verslavend is en wat mij ook te pakken heeft is het surfen. Geweldig! De dag erna gaan we dan ook surfen in Anguswater. Voor 20 dollar huur je een surfbord voor 1 uur. Met je bord over straat lopen naar het strand. We gaan Loïc en vanessa leren surfen. Dat leren surfen bij Vanessa duurde 5 minuten. Big fish! Big fish! Met een enorme angst voor haaien en blaadjes die in de zee drijven. Vertellen dat de Australische regering een heel groot haaiennet heeft gespannen in de zee werkt ook niet. Loïc heeft talent en staat al vrij snel op zijn bord. Het is heerlijk om in het water te zijn. Wat je erin steekt krijg je echt terug. Ik had absoluut niks met de zee maar ik geloof dat ik hier nog veel ga surfen.
Na het surfen reden we door naar een plaats genaamd Bundaberg. In Nederland niet bekend maar hier in Australië beroemd vanwege de rum die ze er maken. Het logo van Bundaberg is een ijsbeer, die staat dan ook groot afgebeeld op iedere fles. We waren helaas te laat voor een tour door de fabriek. Gelukkig wel op tijd voor een laatste museum bezoek met daaraan gekoppeld een rum proeverij:) Museum was natuurlijk geweldig interessant maar al vrij snel kwamen we in de bar terecht. Beetje rum proeven en met zijn vier besloten we een fles te kopen. Het begon al te schemeren en in het donker is het nogal klote (pardon my french) om een tent op te zetten. We vonden via wikicamps een grasveltje achter een tankstation. Verder niet veel bijzonders alleen de enorme hoeveelheid insecten. Echt dikke kevers overal en weet ik wat voor iets lelijks allemaal.
Een paar weken geleden kreeg ik bericht op facebook van een rare dorpsmaloot net zoals ik, Boy Bessems. Hij is momenteel bezig aan een wereldreis. Hij vroeg mij of hij mij kon opzoeken in Australië. Dat gingen we natuurlijk regelen en na weken van facebook messaging was het zo ver. Ik en medium Lars lieten Loïc en Vanessa achter op de parking van het tankstation om smorgens vroeg door te rijden naar Brisbane om Boy op te pikken. We zouden Loïc en Vanessa later weer treffen in Hervey Bay.
Ik geloof dat we rond 9 uur op het vliegveld waren op zoek naar Boy. Zijn vlucht was al geland en het was erg druk op het vliegveld maar het was vrij gemakkelijk Boy te vinden. Daar zat hij op een bankje. Ik wilde hem nog laten schrikken maar dat werkte niet echt. 6 truien, drie broeken, een muts, drie paar sokken, Boy was gekleed op de kou van Nieuw Zeeland. Het was helaas zo'n 35 graden buiten op dat moment. Het moment dat hij mij zag sprong hij op en begonnen we keihard te lachen. Het duurde even voordat we realiseerde dat we ons hier getroffen hebben hier aan de andere kant van de wereld. Het zal ook nog een paar dagen duren voordat dat kwartje echt is gevallen. Een hand een knuffel en op naar de auto. Op de parkeerplaats maakt het noordpool expeditie survival outfit al snel plaats voor een tanktop met short. Iedereen was hongerig, mac donalds! Boy was dorstig, jim beam! (Dat is wisky of rum), Boy had het warm, Ijsje! Het duurde een half uur in Australië of Boy hing al kotsend uit het raam van de auto.
Met drie man in de Pajero op weg naar Hervey bay waar Loïc en Vanessa zijn. Boy is 5 dagen in Australië dus ik wilde hem zeker iets moois laten zien van de Eastcoast. Vanuit Hervey bay kun je naar Frasier Island gaan. Gedurende de rit werd het weer slechter en slechter. Het begon zelfs te regenen en hard te waaien. Iets wat ik tot dan toe nog niet had gezien in Australië. We treffen met het franse duo. Na een voorstelrondje besloten we dat het vandaag zonde zou zijn om Frasier Island te zien. Het was veel te slecht weer en het geld niet waard. We besloten door te rijden naar rainbowbeach. Vanuit hier gaan er ook tours naar Frasier island.
Het regent nog steeds hard als we aankomen in Rainbow beach. Ik blijf Boy maar verzekeren dat het normaal echt mooi weer is hier. We zoeken een hostel en er zijn drie opties in Rainbow Beach. Uit mijn hoofd: Dingo's, Peterpans en pipis geloof ik. De laatste had nog een soort van kamer/tent beschikbaar. Na wat rondlopen in het dorpje komen we uit op een prachtig strand. We ontmoeten twee duitsers (iedereen die je hier tegenkomt is zowat duits) Rupi en Tobi. Hippies zijn een uitgestorven diersoort maar hier liepen er nog twee. Rupi zit een droomvanger te maken en Tobi is net gaan surfen. We mogen hun bord lenen en ook voor ons waren er wat golven. Terug naar het hostel Loïc en Vanessa gaan slapen in hun busje en wij besluiten wat alcohol te kopen. Als backpackers zijn ik en Medium op witbrood en water leven gewend. Maar Boy besloot voor zo'n 150 dollar aan alcohol te kopen. Ik kan je verzekeren het was een geweldig avond. Overal viel ook nog een paar keer de stroom uit, dat gebeurd regelmatig in Australië.
Twee dagen later stond dan Frasier Island gepland. Gelukkig was het wat beter weer. We worden opgepikt door Dingo een local en onze tourleider voor vandaag. De 4x4 bus was een soort bus omgetoverd tot een bus waarmee je zou willen rijden als de wereld bedreigd wordt door zombies. Met zo'n 12 man onderweg naar de ferie om de zee over te steken naar Frasier Island. We kregen hier een tour van het eiland, deden een wandeling door het regenwoud en de rivier, bezochten een schipwrak maar het mooiste was het meer op het eiland. Lake Mackenzie. Ik heb nog nooit in mijn leven zo lekker en op zo'n mooie plaats gezwommen als hier. Je kon het water gewoon drinken, prachtig zand, enorme veel kleuren. Google!
Hierna zijn we nog in de kou een rivier afgegaan in rubberen opblaascirkels. We hebben dingo's zien rondlopen. Er was een dorpje op het eiland. Er waren twee politieagenten op het hele eiland en onder politieagenten in Australië was dit het meest gewilde baantje. We hebben ze allebei gezien. Verder was het al in geen 10 jaar voorgekomen dat de bus kwam vast te zitten in het zand. Nou hij zat vast hoor. Een stuk waar we normaal 1 uur over deden werd nu 2 uur. Enfin al met al een hele mooie ervaring erbij.
Nachtje slapen en op naar Noosa om te surfen. We huren een paar borden en ik en medium leren Boy surfen. Al snel staat dit houten blok recht op de plank en dat is knap. Binnen het half uur kan Boy surfen. Ik zelf heb hier mijn beste golven tot nu toe gezien.
We gaan met 5 terug naar Brisbane waar we een nacht slapen in Xbase hostel en afscheid nemen van Boy de volgende morgen. Vanessa en Loïc blijven smorgens nog liggen wanneer ik en Medium Lars boy afzetten op het vliegveld. Het waren 5 prachtige dagen. Het was zo vreemd mijn dialect te spreken en een bekende te zien zo ver weg van thuis. Ik zal het nooit vergeten. Boy bedankt!
We rijden door naar Surfers Paradise. Hier treffen we weer met Loïc en Vanessa en ook met Lenja en Caro. De vader van Caro was vroeger ook gaan backpacken in Australië en heeft hier daarom nog veel vrienden. Caro en Lenja blijven dan ook in een super luxe apartement dat hoog uitkijkt over heel Surfersparadise. Een prachtig uitzicht en een van de mooiste skylines tot nu toe, vooral 's avonds. Ik en medium verblijven 2 weken in een hostel, Surf and sun genaamd. In het hostel verblijven voornamelijk veel engelsen en ieren. We raken goed bevriend met alle mensen die er werken. We ongmoeten Ryan, Harrison, Rebecca, Liam en james hier.
Loïc en Vanessa blijven hier maar een paar dagen en we besluiten om samen nog naar Wet and wild te gaan. Een waterpark met enorm veel gekke glijbanen. Voor 69 dolar mag je naar binnen. Bij een glijbaan stond je in een buis en hoorde je een stem aftellen 3 2 1 en verdween de bodem onder je voeten waarna je een looping maakte met enorme snelheid. Ik moest in het park vooral denken aan Pim Hermans, die zou dit geweldig hebben gevonden.
We nemen afscheid van Loïc en Vanessa waarmee we lang hebben samengewerkt en nu ook twee weken hebben gereisd. Zij moeten met nieuwjaar in Sydney zijn en wij hebben op dit moment andere plannen.
De twee weken in Surfers Paradise bestonden vooral uit opstap gaan. (Sinsity bar, Beergarden, Bourbon club...)
We keken veel films en veel chillen met Caro en Lenja.
Kerst kwam er aan, het is de eerste keer in mijn leven dat ik dit niet thuis vier wat natuurlijk erg vreemd was. We deden onder ons vier "secret santa" (surprise dus). Dat gaf enigzins een kerstgevoel want dat was er totaal niet dit jaar. Geen kou, geen versiering en geen familie. Toch had ik dankzij Lenja, Caro en Lars een goed kerstgevoel. Het feit dat kerst hier minder uitgebreid werd gevierd gaf mij een minder rot gevoel dat ik dit jaar niet thuis was. Ik heb natuurlijk lang geskypt met het thuisfront waar het gezellig was.
Na kerst komt nieuwjaar en dit vieren wij in Byron bay! Na een ritje met de auto zoeken wij voor accomodatie op een van de campingplaatsen. Een hostel was namelijk niet meer beschikbaar, alles was te duur en volgeboekt. Er was nog plek op de camping die 2,5 kilometer buiten het dorpje lag. We treffen hier per toeval Tobi en Rupi weer. Byron Bay is een echt hippie stadje. Met in de buurt Nimbin, wat in heel Australië bekend staat als de plaats waar je enigzins legaal wiet kunt kopen. Er zijn dan ook veel backpackers aanwezig.
Na het opzetten van de tent etc. Lopen we naar het stadje om daar wat boodschappen te doen en kennis te maken met Byron. Als we echter terugkomen is onze auto verplaats. We gaan verhaal halen en een boze camping eigenaar weet ons te vertellen dat de auto verkeerd geparkeerd stond en dat hij de deur heeft opengebroken om hem te verplaatsen. Het slot was kapot en dat ik zei dat het feitelijk inbreken in een auto is maakte de eigenaar woedend. Hij zei dat als ik naar de politie ging ik verwijderd zou worden van het terrein. Dit betekende dat ik geen slaapplaats had met nieuwjaar en dus lieten wij het hier bij voorlopig. We zijn na nieuwjaar dus wel naar de politie geweest en om een lang verhaal kort te maken, de eigenaar heeft de sloten moeten laten maken.
Nieuwjaar was ook al zoiets vreemds om niet thuis te zijn. Nu vierde ik dit al met vrienden en niet met familie maar nu was ik toch wel wat verder van huis. We kochten een 4.5 liter fles vodka met 5 man. Ik vierde nieuwjaar met een grote groep mensen. Na het indrinken liepen we allemaal naar het strand. Onderweg bleef ik over met Lars, Rupi en een paar duitsers. We gingen nog wat mensen oppikken bij een hostel. Ik raakte hier aan de praat met een groepje nederlanders. Na een tijdje kwam een van deze mij wel erg bekend voor. Het bleek Tess Milne te zijn. Deze presenteerd programma's bij Veronica en nog van alles. Ik heb natuurlijk fotos gemaakt als bewijs. Ik verloor Lars en heb nieuwjaar gevierd op het strand, met een kampvuur, vuurwerk, muziek en Tess Milne haha;)
Samen met Lenja en Caro rijden we naar Coffs Harbour. Onderweg kamperen we nog met vier in een tent. De twee dames wilde graag eens wildkamperen in Australië. In de avond waren ze erg enthousiast over kamperen, in de morgen wat minder.
In Coffs Harbour verblijven we in Aussitel Backpackers hostel voor 30$ per nacht. Het voordeel van dit hostel is dat we gratis surfboards, kayakken en fietsen kunnen lenen. We verblijven twee weken in Coffs Harbour. Er is niet veel mogelijkheid tot werken. Je kunt blue berries plukken maar dat is erg beperkt door het weer en betaald slecht. We maken kennis met Rasmus en Josefin twee zweden en fantastische mensen. Van alle hostels in Australië is dit denk ik mijn favoriet. Zoveel leuke mensen ontmoet en iedereen verblijft ook voor langere periodes. Coy (canada), Nick (engeland), Janus (duitsland), Catherine (wales) en nog veel meer.
Ik heb met Josefine een dag een uitje geregeld voor 20 mensen naar "promised land" dat is een natuurgebied in de buurt met veel watervallen. Met 5 auto's op pad door prachtige natuur. We ontmoeten veel locals, doen een barbeque, zien prachtige watervallen en drinken.
Coffs Harbour was iedere dag volleyballen in het zwembad. Veel gaan Kayakken en met die kayak de zee in. Veel surfen. Ik ben zelf een dag naar een marine base geweest. Hier ben ik gekust door een dolfijn en een zeehond (foto facebook) haha. Het was een soort dolfinarium.
Op naar Sydney want over +/- 2 weken vliegen we naar Nieuw Zeeland!
In Sydney hebben ik en Lars twee weken gewerkt. We waren er tijdens Australia day een nationale feestdag. Het regende en er was weinig versiering. Australia day wordt voor mijn gevoel niet echt uitbundig gevierd. Australiers vieren het met een bbq met hun familie of met drinken. Dat laatste hebben wij dus gedaan.
We hebben de dag na Australia day gewerkt bij een bedrijf dat festival tenten afbrak. Een dag werkte bij een chinese meubelzaak om spullen te verplaatsen. Maar het leukste waren de drie dagen werken voor Jackson Butler. Zijn bedrijf bouwt stages voor festivals. Zij hebben zo ook het podium en decor gebouwt toen Andre Rieu hier in Sydney een concert gaf. Wij hielpen mee aan een festival in Tarangoo zoo. De grootste dierentuin van Sydney met een prachtig uitzicht op de harbour bridge en het operahouse. We waren er iedere morgen om 6 uur. Er was dan nog helemaal niemand in de dierentuin. We namen iedere dag een andere route om alle dieren te zien. Zo ' s morgensvroeg alleen in de dierentuin als de dieren net wakker worden was wel erg gaaf.
De laatste paar dagen troffen we eerst Andi en Sassi (Stutgart) die ik heb leren kennen tijdens mijn werkperiode in Ayr. Het laatste weekend kwamen hier ook Wouter en Lukas bij. Met ons 6 hebben we nog flink genoten van het nachtleven in Sydney.
Ook nam ik afscheid van Caro en Lenja. Twee top dames uit Köln waarmee ik drie maanden heb gereisd. Gelukkig is Köln niet ver en hoop ik hun thuis nog veel te zien. Ik ga hun wel missen.
Na 5 maanden heb ik ook afscheid genomen van mijn eerste auto. Onze Mitsubishi Pajero, wat een machtig ding en met pijn in mijn hart. Zoveel mooie momenten, maar de auto had een nieuwe eigenaar nodig. Ik ga je missen!
Zo zit ik hier dan op mijn hostelkamertje deze blog te typen eindelijk. Met voor mij de livestream MVV-Roda en stand 3-1. Genieten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
